Razem z Joasią Mostowską, idąc na nartach i ciągnąc sanki robimy pierwsze w historii zimowe przejście Deosai, znajdującego się w Pakistanie drugiego co do wysokości płaskowyżu świata (średnia wysokość 4200 m)

Zdobycie K2, drugiej góry świata (8611 m), jako druga w historii Polka (po Wandzie Rutkiewicz). Efektem wyprawy jest książka "K2. Ostatnia góra".

Druga wyprawa na znajdujący się w Karakorum Broad Peak (8051 m). Atak szczytowy kończy się na wysokości ok. 7700 m wypadkiem - nieprzytomna zsuwam się około 300 m (w pionie), a przed zjechaniem w przepaść ratuje mnie odzyskanie świadomości i wyhamowanie zjazdu czekanem. Wyprawę tę opisuję w ksiażce: "Broad Peak. Darowane życie".

Ze względu na pandamię muszę zmienić plany - zamiast na wyprawę na K2 (odwołana), wędruję po górach Ukrainy (Gorgany, Czarnohora) i Rumunii (Fogarasze, Góry Rodniańskie i inne). Efektem tych wyjazdów jest ksiażka: "Moje Karpaty".

Przed i po wyprawie na Lhotse sporo podrózuję - służbowo i prywatnei. Odwiedzam m.in. Tanzanię, Bajkał (Rosja), Chiny, Izrael oraz wyspy Mikronezji i Polinezji (Fidżi, Samoa, Nowa Kaledonia, Tonga, Vanuatu + Nowa Zelandia).

Jako fanka Syberii spełniam jedno ze swoich podróżniczych marzeń - przemierzam liczącą ponad 2000 km Drogę Kołymską prowadzącą przez tajgę od Magadanu do Jakucka (wschód Rosji).

Razem z kolegą Markiem Strzelczykiem przez 2 miesięce podróżujemy przez nieturystyczną Afrykę: Kamerun, Kongo, Gabon, Angola + (to już zaliczam w pojedynkę) trudną bardzo do plecakowego poznawania, Gwineę Równikową.

Wejściem na Mt Vinson (4892 m), najwyższy szczyt Antarktydy, kończę zdobywanie Korony Ziemi. Jestem 20 osobą z Polski, która tego dokonała.

Wyprawa dająca mi 2 szczyty do Korony Ziemi. Najpierw, w międzynarodowej ekipie, zdobywam znajdującą się w indonezyjskiej części Papui Piramidę Carstensza. Mająca 4884 m góra daje dużą frajdę we wspinaniu, ale głównym wyzwaniem okazuje się samo dotarcie do niej, co oznacza tydzień drogi przez trudną, gęstą dżunglę zamieszkałą przez plemiona wciąż będące kanibalami (obecnie już przejść przez dżunglę nie ma - do góry lata się... helikopterami :( ). Następny etap wyprawy to przeskok do Australii i wypad autostopowy docelowo na Górę Kościuszki, a na koniec jeszcze na Tasmanię i na Flindler`s Island gdzie z kolei znajduje się Góra Strzeleckiego (też weszłam :) ).

Wyprawa na Alaskę. Najpierw wraz z 3 kolegami zdobywam Denali (dawniej: Mt McKinley), najwyższy szczyt Ameryki Północnej (6190 m). Na odbywającym się w fatalnych warunkach pogodowych zejściu, ryzykując własnym życiem ratujemy 2 osoby, Rumuna i Polaka. Po części wspinaczkowej wyprawy jeszcze przez miesiąc jeżdżę w pojedynkę, autostopem, z namiotem po Alasce, a choć wszyscy straszą mnie niedźwiedziami i zabijącymi autostopowiczów psychopatami, jakoś nic złego mi się nie przytrafia :)

Tym razem postanawiam pojeździć sobie autostopem zimą. Wybieram się do Gruzji i Armenii, przy okazji odwiedzając też ośrodki narciarskie gdzie sobie pożyczam dechy i jeżdżę (zwłaszcza że jest to dużo tańsze niż u nas).

Ponad miesięczna autostopowa włóczęga po wschodniej Turcji z wejściem na Ararat. Jeszcze nie wiem że później będę na tej górze wielokrotnie, jako przewodniczka prowadząc tam grupy :). Tak na marginesie podobnie jest z Kilimandżaro - teraz jestem tam systematycznie, częściej niż na naszych Rysach.

Ponad trzymiesięczny rejs na 10,5 metrowym jachcie „Anna”, tylko w dwie osoby (wraz ze Szwedem Borje Ivarssonem) przez Morze Beauforta, Czukockie, Wschodniosyberyjskie i Beringa, z opłynięciem Czukotki. Rejs trudny, bardzo ciekawy, z nieoczekiwanymi sytuacjami typu dwukrotne aresztowanie nas przez Rosjan. O tym jak było opowiada moja książka "Kurs Czukotka".

Po pilotowaniu rejsu wycieczkowym lodołamaczem na Antarktydę, samodzielna już, globtroterska włóczęga po Antarktydzie, a następnie dołączenie do prowadzonej przez Krzysia Wielickiego wyprawy GOPRowskiej na Aconcaguę, najwyższy szczyt Ameryki Południowej (6960 m). Wejście odbyło się drogą od strony Lodowca Polaków (inna trasa niż droga klasyczna).

Miesięczna wyprawa na Kamczatkę. Żywą "pamiątką" tej podróży było przemycenie do Polski znalezionego na Kamczatce i przygarniętego (wcześniej noszonego w kieszeni plecaka) szczeniaka, nazwanego "Czatką". Czatka przeżyła potem w moim warszawskim bloku 15 lat jako ulubienica całej rodziny.

Siedmiomiesięczny rejs na żaglowcu "Zawisza Czarny" przez Pacyfik, Kanał Panamski i Atlantyk. Wystartowaliśmy z rosyjskiej Nachodki, zawinęliśmy do Hakkodate w Japonii, następnie były porty Kanady, USA, Meksyku i Kostaryki, Panama, Jamajka, Bermudy, Azory i wymianę załóg mieliśmy w hiszpańskim Kadyksie. Byl to rejs który uważam za szkołę nie tylko żeglarstwa, ale przede wszystkim życia.

Mój pierwszy w życiu autostop. Miałam wtedy 12 lat, a jechałam z Nasielska do Pułtuska.